Πετούν οι λέξεις στο χαρτί
η σκέψη μονογράφει
και με μελάνι κόκκινο
τους πόθους αντιγράφει.

Δε γράφει λόγια κάλπικα
δεν λέει κάποιο ψέμα
γιατί έχει τόλμη η καρδιά
και υπογράφει μ’ αίμα.

Ψάχνει η ψυχή μες το χαρτί, μια πόρτα να ξεφύγει
και σε στιχάκια όμορφα, την λύπη ν΄αποφύγει
αφού τα λόγια στη ζωή, κρατάνε λίγο μόνο
κι’ οι υποσχέσεις του έρωτα, σβήνουνε μέσ’ στο χρόνο.

Λόγια τσ αγάπης ιερά
γραμμένα σε μια κόλα
απ το βιβλίο της ζωής
ξεσηκωμένα όλα.

Στιχάκια ύμνους ιερούς
έχω σημειωμένους
μέσα στα φύλλα της καρδιάς
τους έχω φυλαγμένους .