Στο μπλε βαθύ τση θάλασσας και στ'ουρανού το γκρίζο
όταν το βλέμμα μου χαθεί πάντα σε'σε γυρίζω.

Θε μου και να τα θώρουνα να'χουνε τρικυμία
των αμαθιών σου τα νερά και να'μουν η αιτία.

Στα μάθια μου είσαι ο έρωντας νεράιδα ονειρεμένη
μα στη κάρδια μου είσαι πληγή που ο χρόνος τη βαθαίνει.

Πέρασα θάλασσες στεριές κάμπους βουνά και δάση
κι'άλλη μαθιά δε βρέθηκε στο δίχτυ να με πιάσει.