Ποτέ δεν εδευτέρωσες στα μάτια τα δικά μου,
Σ’ είχα και σ’ έχω στη καρδιά πρώτη αγαπητικιά μου.

Πόσοι στ’ αλήθεια πόθησαν να σου περάσουν βέρα,
Στεία, κερά μου όμορφη, τση Κρήτης θυγατέρα.

Πόσοι παλέψαν το κλειδί τση τρυφερής καρδιάς σου
Ν’ αρπάξουν και ν’ ανοίξουνε την πύλη του Έρωτά σου.

Και πόσοι επαρακάλιουναν γονατιστοί ομπρός σου,
Μα `σύ βαστείς τα χάδια σου για ντω παλικαριών σου.

Από τα πέρατα τση γης οι ξένοι άρων άρου
Τρέχουνε να σ’ επισκεφθούν, Πατρίδα του Κορνάρου.

Κι αν άργησα να σου το πω συγχώρεσε με μόνο,
Μα `χα μια αγάπη σου κρυφή και `δά στη φανερώνω.

Κι αν άργησα να σου το πω, δεύτερο στην καρδιά μου
Ρόλο ποτέ δεν έπαιξες, πρωταγωνίστρια μου.