Μα η λεμονιά που αγαπώ σ’ άλλο μοιράσι πέφτει
για ένα κλαδί λεμονανθό, θα με `ποδώσει κλέφτη

Αυγή κι ηλιοβασίλεμα, λέν’ ομορφιές του κόσμου
όσοι δεν εγνωρίσανε τα δυο σου μάτια φως μου

Δεντρί που σε καμάρωνα καθημερνή και σχόλι
και εδά `γυρες τσι κλώνους σου σε ξένο περιβόλι

Όσο περνάει ο καιρός, η φλόγα μεγαλώνει
καίει τα φύλλα τση καρδιάς και το κορμί το λιώνει

Θα σ'αρνηθώ άμα θα δεις δύο φεγγάρια βράδυ
δυό ήλιους το ξημέρωμα να πορπατούν ομάδι

Δεν είσ’ αγάπη στη καρδιά προσωρινά βαλμένη
μα είσαι σ’ ούλο το κορμί μηλιά μου ριζωμένη

Μηλιά μου κιτρολεμονιά, ρόδο και γιασεμί μου
ανασασμέ κι ανάσα μου και κάθε αναπνοή μου