Κουτσά στραβά, περνούν τα χρόνια
μαύρα μαλλιά γίνανε χιόνια
και εσύ Χριστέ μου να επιμένουν
να ανεβαίνεις τον Γολγοθά.
Ίδιο στεφάνι, τα ίδια πάθη
κεριά και τάματα να σβήνεις λάθη
και εσύ Χριστέ μου, αιώνες τώρα
να επιμένεις να συγχωράς.

Με παράπονο κοιτώ που είσαι πάνω στον σταυρό
και πετρώσαν οι αιώνες το κορμί σου,
μα του ανθρώπου η ψυχή με αμαρτία έχει βαφτεί
και είναι δύσκολο να βρω την διαδρομή σου.

Άδειες ψυχές φεύγουν και πάνε
πλούτη εδώ μα εκεί χρωστάνε
και εσύ Χριστέ μου την καλοσύνη
σε όλους του άδικους να σπαταλάς.
Ίδια καρδιά, βαρύ το ξύδι
και έχεις στα στήθια σου όλους στολίδι,
να σε σταυρώνουνε και εσύ Χριστέ μου
μονάχα αγάπη να τους σκορπάς.

Με παράπονο κοιτώ που είσαι πάνω στον σταυρό
και πετρώσαν οι αιώνες το κορμί σου,
μα του ανθρώπου η ψυχή με αμαρτία έχει βαφτεί
και είναι δύσκολο να βρω την διαδρομή σου.

Στο παγκάρι το μυαλό, λίγο άρτο στο κιλό
μοσχοπούλα τα κεριά και σβήσε τα άλλα.
Με τον δράμι τον Χριστό τον πουλάς ζωγραφιστό
και τιμή για διαγραφή έχεις βγάλει στο σφυρί
την συγχώρεση για εγκλήματα μεγάλα.

Με παράπονο κοιτώ που είσαι πάνω στον σταυρό
και πετρώσαν οι αιώνες το κορμί σου,
μα του ανθρώπου η ψυχή με αμαρτία έχει βαφτεί
και είναι δύσκολο να βρω την διαδρομή σου.