Μια σου λέξη στο μυαλό
σαν πυρετός χτυπάει αδέσποτη σαν σφαίρα.
Σαν σκοτεινός φωταγωγός
με δυο παράθυρα.

Τώρα ο δρόμος αδειανός,
ταχύτητα, μιλάω στον αέρα
το νιώθω δεν υπάρχει ούτε θεός
ούτε και νύχτα ούτε μέρα.

Με μια ματιά, μια φθινοπωρινή σου μέρα
δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε.
Μια βροχή, μια φθινοπωρινή Δευτέρα
μας ακολουθάει όπου πάμε.

Κάθε σκέψη τώρα εχθρός,
αμίλητος, στο τέρμα περπατάω
σβήνω το τελευταίο φως
δε βλέπω τίποτα.

Τώρα ο δρόμος σκοτεινός
σχοινοβατώ στην άσφαλτο βουλιάζω
δεν πάω πίσω ούτε μπρος
ακίνητος τον κόσμο να κοιτάζω.

Μια ματιά, μια φθινοπωρινή σου μέρα
δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε.
Μια βροχή, μια φθινοπωρινή Δευτέρα
μας ακολουθάει όπου πάμε.

Μια βροχή, μια φθινοπωρινή Δευτέρα.