Ένα νησί με δυο πλευρές δε μοιάζει με κανένα
η μια πλευρά χρώμα λευκό,
η άλλη στάζει αίμα.
Φωνάζει και εκλιπαρεί να διώξεις το σεντόνι
που βίαια και βάναυσα
ο ξένος το τεντώνει.

Θα `ρθει μια μέρα που ο ήλιος
θα ανατείλει από τον βορρά
και μες την νύχτα τα γεράκια θα χορεύουν.
Θα δεις και πως μια μάνα συγχωρά
παιδιά δικά της που με πάθος τη φονεύουν.

Ένα νησί το μοίρασε βασίλισσα με στέμμα
οι δυο πλευρές θα γίνουν μια,
σ’ όλα θα μπει ένα τέρμα.
Και με το χρώμα του ουρανού θα ενωθεί το άσπρο
θα λάμψει τότε από την αρχή
της λύτρωσης το άστρο.

Θα `ρθει μια μέρα που ο ήλιος
θα ανατείλει από τον βορρά
και μες την νύχτα τα γεράκια θα χορεύουν.
Θα δεις και πως μια μάνα συγχωρά
παιδιά δικά της που με πάθος τη φονεύουν.

Θα `ρθει μια μέρα που ο ήλιος
θα ανατείλει από τον βορρά.