Μαύρα μεσάνυχτα. Ν’ ακούς κλαρίνα στην πλατεία
όπου σε φτύναν δίχως έλεος το πρωί.
Κι από τα κοντινά σφαγεία
να σε τυλίγει αρνίσια τσίκνα φορεσιά. Σ’ έχουν στολίσει
με μια γαϊδουροκεφαλή. Κρατας ραβδί. "Ο βασιλιάς των
...ορέων". Απ’ το μεθύσι

πέφτεις καταγής. Στρίβεις τσιγάρο, σταματάς. Δεν έχεις
σάλιο. "Γιατί σε μένα", λες
και "πώς σε `δεσαν". Αποκριές θα είναι, Θεσσαλία.
Από τα χθες
η κεφαλή σου αλατισμένη στο ντορβά. Πάει με το ΚΤΕΛ
για την Αθήνα.
Κι εσύ μες στις λαδόκολλες πεσμένος απ’ όλους ξένος
ν’ ακούς κλαρίνα.