Σαν βαρκάδα σε ωκεανό, στο ταξίδι σου ζωή γυρνώ
και όταν φτάσω όταν κοιταχτώ, δε θα είμαι πια εγώ.
Είχα βάρκα με μικρά πανιά, μα στο δρόμο έσκισαν αυτά
κι έτσι έγινα ο αφελής, των κυμάτων ο επιρρεπής.

Πάρε της ζωής σου τα κουπιά και ντύσου.
Πείσμα, τόλμη, θάρρος.
Διώξε το βάρος πέτα σαν γλάρος.

Οι γοργόνες δε φανήκανε, προσευχές δεν ακουστήκανε,
μα ο απο μηχανής θεός, ναυαγός, με εμένα ηταν φτυστός.
Ήταν τύπος φύση πρακτικός, τολμηρός και ευρηματικός
και με αβάντα τους κυματισμούς, έβαλε κουπιά μες στους σκαρμούς.