Μες στη νύχτα γυρνάς,
και τον κόσμο ρωτάς,
που να κρύβεται
τούτη τη νύχτα.

Διαβατήριο ζητάς,
εισιτήριο βουτάς,
πάλι δε θα πεις
καληνύχτα.

Σήκω τώρα και δες, ποιήματα, συμβουλές,
όλα μέσα στο ίδιο βαγόνι.
Ταξιδεμένες μορφές, λαθρεπιβάτες, σιωπές,
όλα λιώνουν αργά σαν το χιόνι.

Τα χαρτιά σου πετάς,
εφιάλτες ξυπνάς,
βιαστικά προσπερνάς
τη σκιά σου.

Κι όπως τώρα μεθάς,
έτσι αύριο ξεχνάς,
χάνεις πάλι το φως
τ’ ουρανού σου.

Σήκω τώρα και δες, δικαιολογίες πολλές,
αυτό το βλέμμα σου πως με παγώνει.
Έχω δύο πληγές, τέρμα οι συμβουλές,
το χαμόγελό σου με σκοτώνει.