Δρέψε, ω εσύ που τα φρόντισες
τα δυο πορτολάλια του κόρφου μου.
Τα `θελες γλιστερά
ν’ αρέσουν στις φούχτες σου
και δροσερά για τη νυχτερινή δίψα.
Άνοιξέ τα.
Σπάραξέ τα.
Το χρυσό τους αίμα
ας σε ποτίσει κι ας σε θρέψει.