Δεν είμαι παρά άμμος,
άμμος αδιάφορη
κάτω απ’ τον κόκκινο ήλιο.

Είμαι μια όχθη
ανεπανόρθωτα χαμένη
στην άκρη του άπειρου.

Μα σε προσμένω εσένα που μ’ αποζητάς,
εσενα παλίρροια λιονταρίσια,
Θεέ που θα με πλάσεις για να με σπαράξεις.

Νερό που θα με πιεις,
φωτια που θα με κατακάψεις.
Περιμένω να μ’ ακούσεις, να με συντρίψεις
σε άμμο ακόμα πιο ψιλή,
ακόμα πιο αδιάφορη
κάτω απ’ τον κόκκινο ήλιο.