Μαύρα είναι τ’ αλόγα.
Μαύρα τα πέταλα τους.
Πάνω στις κάπες τους αστράφτουν
σταλαγματιές κερί μελάνι.
Έχουν, γι’ αυτό δεν κλαίνε,
τα κράνη τους από μολύβι.
Με την ψυχή μαύρο πετσί
προβάλλουν απ’ τη δημοσιά.
Καμπουριασμένοι και νυχτερινοί
εκεί που βρίσκονται όλο απλώνουν
σιωπές από γκόμμα σκοτεινή
και φόβους από ψιλή άμμο.
Περνούν, σα θέλουν να περάσουν,
και κρύβουν μέσα στο κεφάλι
κάποια θολήν αστρονομία
από φανταστικά πιστόλια.