Είταν μια μέρα γελαστή
Που τη χορεύαν όλοι.

Ένας σοφός μας άκουγε ξανά
Να λέμε παραμύθια.

Είταν καιρός που άνοιγε η καρδιά
Και μπαίναν τα λουλούδια.

Εκελαϊδούσαν όλο πιο γλυκά
Τα σύννεφα στα δέντρα.

Κ’ είταν μια τρέλλα τα πουλιά
Που ακόμπαγαν στην πλάση.

Πάνω στη θάλασσα εγώ τραγουδώ
Μα δε χορταίνω
Πάνω στη θάλασσα ο θάνατος
Έχει παλμό δικό μου
Και τρέχει με τα λάβαρα
Όταν εγώ σωπαίνω.