Πετάει ο διάβολος με τρυφερά φτερά
Φοράει το χνουδωτό της νυχτερίδας
Πυκνώνει γύρω τον αέρα
Και τον περπατάει.

«Πάλι θα κάνει τα μικρά του θαύματα»
Πάω να σκεφτώ
Αλλά εκείνος σταματάει το χέρι μου
Ξαπλώνει επάνω στα χαρτιά και χύνει
Όλο τον μαύρο του εαυτό
Αδειάζει το μελάνι αίμα του
Με πλούσιες κηλίδες.

Όταν κοιτάξω
Είναι μια τρύπα σκοτεινή
Στο βάθος της βογκάει ο Παγκανίνι.