Αντί στο δάσος
με τα συνομήλικά του τα παιδιά να παίζει
ο μικρότερός μου γιος,
πάνω απ’ τα βιβλία είναι συνεχώς σκυμμένος,
μιας και πιο πολύ του αρέσει να διαβάζει
για των λεφτάδων τις απάτες
και για τα μακελειά των στρατηγών.
Όταν διαβάζει τη φράση πως οι νόμοι μας
σε πλούσιους και φτωχούς εξίσου απαγορεύουν
κάτω απ’ τα γεφύρια να κοιμούνται,
τον ακούω να γελάει ευτυχισμένος.
Κι όταν ανακαλύπτει
ότι κάποιου βιβλίου ο συγγραφέας τα `χει πιάσει
για να γράψει ό,τι έγραψε,
το νεανικό μουτράκι του φωτίζεται και λάμπει.
Εγώ, απ’ τη μεριά μου επιδοκιμάζω την επιλογή του
μολονότι –το λέω– πολύ θα ήθελα
να `μουν σε θέση να του χαρίσω μιαν εποχή καλή,
όπου ο γιόκας μου
στο δάσος θα πήγαινε να παίξει
παρέα με τους συνομηλίκους του.