Τώρα
Που ακόμα δεν εσήμανε αναχώρηση
Κι όλοι στην πλήξη της ημέρας
Ή στην τύρβη μας
Τώρα η καλύτερη στιγμή
Ν’ αποχαιρετιστούμε.
Χωρίς τον πανικό του κατεπείγοντος
Την υστερία της σειρήνας που παγώνει.

Αντίο λοιπόν
Ήδη απ’ του δρόμου τα μισά
(Αφού η μέση του αγνώστου είναι το άγνωστο)
Κι ας μένει άγνωστο αν στο απώτερο ξανά
Θα γνωριστούμε

Ωστόσο αύριο
Που με δάκρυα νωπά
Στα ίδια μέρη θα σας βρω
Αιφνίδια
Οι στεναγμοί του χωρισμού
Θα γίνουνε
Κλαυθμοί και γέλωτες
Γλυκείας επιστροφής.

Της πιο ταχείας
Πιο γλυκείας επιστροφής:

Πριν χωριστούμε.