Όσο προχώραγα στο φως
Τα χρώματα ωχραίνανε
Πύκνωναν στροβιλίζονταν σα δίσκος
Γίνονταν
Το χρώμα αυτό που χρώμα πια
Δεν ήταν.

Βαθιά στη νύχτα οι δρόμοι διακλαδίζονται
Ανοίγονται σε νέους συνδυασμούς
Είπα «σκοτάδι» και ιδού εγένετο
Η γη με τα φυτά της με τα ζωα της
Αόρατα πελώρια τρυφερά
Και να μου μοιάζουν.