Στα δύο σπασμένο το δύο
τα θρύψαλα του διανύω
για τελευταία πια φορά…
Του ανέμου η φορά η τόση
σαν γύρη σε έχει σηκώσει
για να σε τρέξει μακριά…

Αν θα πω μη φεύγεις μείνε
Το θέμα είναι πως θα βγούμε
Σ´αγριότερα νερά…

Αργότερα…
θα ήταν σιγουρα τα πράγματα χειρότερα
θα σου ζητούσα απ τα λίγα περισσότερα
θα πολεμούσα για μια ήττα καθαρή…

Εμείς αργότερα στην καταιγίδα
σώματα χωρίς πυξίδα
το αύριο μια κρύα φυλακή
έρωτας χωρίς ελπίδα
ήτανε απ την αρχή
το αργότερα χειρότερα θα πει…

Έρωτας χωρίς ελπίδα
ήτανε απ την αρχή
το αργότερα χειρότερα θα πει…

Το φως θλιμμένα διασχίζεις
για να με δεις δε γυρίζεις
τα αδύναμα σου ισχυρά…
Και γω διαλύω τα πλήκτρα
που παίζουν σόλο την πίκρα
και δε δακρύζω φανερά…

Αν θα πω μη φεύγεις μείνε
το θέμα είναι πως θα βγούμε
σ’αγριότερα νερά…

Αργότερα
θα ήταν σίγουρα τα πράγματα χειρότερα
θα σου ζητούσα απ τα λίγα περισσότερα
θα πολεμούσα για μια ήττα καθαρή…

Εμείς αργότερα στην καταιγίδα
σώματα χωρίς πυξίδα
το αύριο μια κρύα φυλακή…
έρωτας χωρίς ελπίδα
ήτανε απ’την αρχή
το αργότερα χειρότερα θα πει…

Έρωτας χωρίς ελπίδα
ήτανε απ’την αρχή
το αργότερα χειρότερα θα πει…