Τα χρόνια σου μικρά πουλιά
σκορπίζουν στον αέρα
και μια σειρήνα ακούγεται
να κλαίει από μακριά.

Σκόνες στο δρόμο και φωνές
σημάδεψαν τη μέρα
και σε μια κόγχη κρύφτηκαν
σπασμένα τα γυαλιά.

Ένα ζεϊμπέκικο παλιό τις νύχτες μου ταράζει
και σε μια πίστα φωτεινή χορεύει σιωπηλά.
Βαριά μετράς τα βήματα και ο ιδρώτας στάζει
κάνεις φιγούρες και στροφές ντυμένος στα λευκά.

Την πόρτα κλείνεις και για αλλού
τη ρότα σου χαράζεις
και πέρασες απέναντι
μέσα σε μια στιγμή.

Και μ’ ένα κρότο ξαφνικό
τις εποχές αλλάζεις
κι αφήσανε τα χνάρια σου
μια κόκκινη γραμμή.

Ένα ζεϊμπέκικο παλιό τις νύχτες μου ταράζει
και σε μια πίστα φωτεινή χορεύει σιωπηλά.
Βαριά μετράς τα βήματα και ο ιδρώτας στάζει
κάνεις φιγούρες και στροφές ντυμένος στα λευκά.