Δυο χιλιάδες εναντίον πάντως υπευθύνου στον παράδεισο άνοιξαν τις εξόδους κινδύνου και τρέχουν οι άγγελοι κάπου αλλού να κρυφτούνε αφού και οι άγγελοι που μείνανε και αυτοί αυτοκτονούνε.
Πέφτουν οι άγγελοι πέφτουνε όπως και οι έξυπνες βόμβες στην Βαγδάτη φταίνε και αυτοί όσο φταίνε και οι άμαχοι μιας χωρά που κρύβει διεθνή τρομοκράτη. Πέφτουν σαν μπιντές στην Νάζη στην Σκιαχτή στην χάζη Στην Γένοβα σαν νεαρός διαδηλωτής σαν μαχητής επάνω στο παγκόσμιο ρινγκ πέφτουν σαν την σωρό του martin Luther king.
Μην μιλάς οι άγγελοι πέφτουνε σαν φουστάνια κοριτσιών που κάποιος πόρνες χρίζει δεν μιλούν δεν νιώθουν δε γνεύουνε αφού η γυναικά δεν βρήκε τον σεβασμό που της αξίζει. Πέφτουν σαν στάχια στου κάμπου το έφορο χώμα αφού ο καρκίνος θερίζει ακόμα. Πέφτουν σαν φυλά αμυγδάλων παλιούς στενούς σαν τα παιδιά που απτή πεζά πεθαίνουν. Πέφτουν.
Αλλά εμείς απλά αδιαφορούμε σε όσα ζούμε απλά κάνουμε πως δεν τα κοιτάμε τις κραυγές των αγγέλων κάνουμε πως δεν ακούμε οι πιο πόλοι από εμάς δεν μιλάνε φοβάμαι.
Μα υπάρχουν κάποιοί ευτυχώς που μιλάνε.
Πέφτουν οι άγγελοι πέφτουνε και εκείνος ο παράδεισος που μου τα ξαναβγάζει οι ψυχές μας φρουρούς πια δεν έχουνε και το κακό πέφτει στην γη σαν χαλάζι. Πέφτουν οι άγγελοι πέφτουνε και οι ουρανοί με αίμα τα κεφαλιά μας βρέχουν θνητοί απτή μάχη απέχουνε και απλά κοιτούν τους αγγέλους να πέφτουν.
Πέφτουν σαν πύργοι μέσα στην νέα Υόρκη αφού δεν ξεχάστηκαν για εκδίκηση όλοι μέσα στο ουράνιο ποτήρι σαν το γάλα χύνονται όπως μυείται το αίμα στην Ραμάλα μοιάζουν όλοι που σκάμε στου πολέμου τη φρίκη με 2003 δακρυγόνα στην θεσσαλονίκη σαν θάνατος επίθεση αυτοκτονίας αδιάκριτη η Παλαιστίνη θα μείνει απάτητά. Δεν πέφτουν κάποιοί αντέχουνε όπως και η ζαμπατιστας στα βουνά τους ζούνε ελεύθεροι αγγίζοντας ψιλά τον ουρανό και θάβουνε τους αγγέλους κάτω απτή σοδιά τους.
Πέφτουν οι άγγελοι πέφτουνε σαν καμικάζι επάνω σε στόλο δυτικών σαν μεταλλική τορπίλη ανοιχτά της κοίλής πάνω σε στόλο στοιβαγμένων λαθρομεταναστών. Πέφτουν οι άγγελοι πέφτουνε αφού ο άνθρωπος κατάλαβε την ύπαρξη του έφτιαξε στέμμα και θρόνο μοίρασε πόνο και η απληστία έμεινε μόνο μαζί του. Σφυρίζουνε η σαλπιγκτές για τελευταία φορά όπως ουρλιάζανε και οι άπιστοι δεμένοι στην πυρά πέφτουν οι άγγελοι πέφτουν και αυτοκτονούνε αφού δεν έχουν κάτι άλλο να πούνε.
Μακάρι να είχανε κάτι να πούνε.
Πέφτουν οι άγγελοι πέφτουνε και εκείνος ο παράδεισος που μου έταξε αν βγάζει οι ψυχές μας φρουρούς πια δεν έχουνε και το κακό πέφτει στην γη σαν χαλάζι.
Πέφτουν οι άγγελοι πέφτουνε και οι ουρανοί με αίμα τα κεφαλιά μας βρέχουν θνητοί απτή μάχη απέχουνε και απλά κοιτούν τους αγγέλους να πέφτουν.
Πέφτουν οι άγγελοι πέφτουνε. Χ9