Τα χρόνια κομμάτια στα δυο σου τα μάτια
σαν ρούχα παλιά ξεθωριάζουν.
Οι νύχτες μαχαίρια σε άγνωστα χέρια
σημάδια στο σώμα χαράζουν.

Ανόητες σχέσεις, φτηνές υποσχέσεις,
τα ίδια ξανά παραμύθια.
Κι εγώ απ’ την άλλη στο μαύρο μου χάλι
ζητάω ν’ ακούσω ν’ ακούσω μιαν αλήθεια.

Αλήτη με λένε κι αλήτης θα μείνω
ποτέ δε θα βάλω μυαλό.
Θα πίνω για σένα, θα λιώνω για σένα,
για πάρτη σου μόνο θα ζω.

Οι φίλοι με φτύνουν μονάχο μ’ αφήνουν
την πάρτη τους μόνο κοιτάνε.
Οι αγάπες με λιώνουν, τα φράγκα τελειώνουν
φτηνές μουσικές μου τη σπάνε.

Οινόπνευμα τρέχει στ φλέβα που αντέχει
κι η ζάλη θολούρα μου φέρνει.
Κι εσύ απ’ την άλλη κουνάς το κεφάλι
και λες πως η τρέλα με δέρνει.

Αλήτη με λένε κι αλήτης θα μείνω
ποτέ δε θα βάλω μυαλό.
Θα πίνω για σένα, θα λιώνω για σένα,
για πάρτη σου μόνο θα ζω.