Θυμάσαι οντέ νε σμίγαμε
στις βάγκες και στους δέτες.
κι ΄πεφτα μούρη γόνατα
στις δροσερές σου μπέτες.

Έχω μια κουζουλή καρδιά
και πάντα τη μαλώνω.
γιατί γελά χωρίς χαρές
και κλαίει δίχως πόνο.

Ήκραξε πάλι ο πετεινός
μα που να κλείσω μάτι
η πρώτη μ’ αγαπητικιά,
φταίει π’ αναθεμάτη..