Τη μια με ανασταίνεις
την άλλη με πεθαίνεις
στον έρωτά σου με φυλάς
με διώχνεις με παρακαλάς
δεν μπορώ

Σαν τρένο η καρδιά μου
μες στους σταθμούς γυρίζει
τη νύχτα μέσα στη βροχή
εσένα ψάχνει για να βρει
να σου πει

Είναι κρίμα σαν σκουπίδι να με παρατάς
και τις νύχτες μες στα φώτα
την καρδιά σου να σκορπάς
μες στης μουσικής τον ήχο
μέσα στο πιοτό
έγραψα δειλά στον τοίχο
Άννα πόσο σ’ αγαπώ

Τη μια φιλιά μου στέλνεις,
την άλλη με πικραίνεις
στον έρωτά σου με φυλάς
με διώχνεις με παρακαλάς
δεν μπορώ

Μου λες να σε ξεχάσω,
μονάχη να σ’ αφήσω
την τύχη σου κι εσύ να βρεις
στα πλούτη μέσα να κρυφτείς
τι ντροπή

Είναι κρίμα σαν σκουπίδι να με παρατάς
και τις νύχτες μες στα φώτα
την καρδιά σου να σκορπάς
μες στης μουσικής τον ήχο
μέσα στο πιοτό
έγραψα δειλά στον τοίχο
Άννα πόσο σ’ αγαπώ