Ένα σπιρτόκουτο ανοιχτό απ'τις παλιές ημέρες
το βρήκα στο συρτάρι μας που ήταν καιρό κλειστό
σ'ένα παλιό σπιρτόκουτο τόσες πολλές εικόνες
μη δραπετεύσουν τρόμαξα και τ'άφησα κλειστό

Μα οι αναμνήσεις πέταξαν απ'το μικρό κουτάκι
μέσα στο κρύο δωμάτιο το μελαγχολικό
εκεί που ζωγραφίζαμε κάποτε τα όνειρά μας
σ'ένα απλό σπιρτόκουτο που φάνταζε αρκετό

Μες το μικρό το χώρο του χιλιάδες οι στιγμές μας
μικρές φλογίτσες που ποθούν ξανά να φωτιστούν
να `ξερε το σπιρτόκουτο τις σκοτεινές πληγές μας
θ'άφηνε τα σπιρτάκια του μαζί μας να καούν