Απειροελάχιστο χάσμα
δευτερολέπτου που ψάχνω για
την ελαστικότητα του κορμιού σου
απ όπου αναβλύζουν αύρες
κι αποχρώσεις απαλές στο γέρσιμο
του ήλιου κι ο αποσπερίτης πώς
αντανακλά στο άπειρο σαν απαλό
χτύπημα φτερού στη διαφάνεια
καθώς τα πέντε γράμματα πάλλουν
στο σφυγμό του κόσμου σαν
γιγαντιαίο κύμα που καταπίνει
σπίτια κι αγρούς με τη φετινή
σοδειά και πως μπορείς να
καθορίσεις το τεράστιο από
το μικρότατο όταν τα πέντε
γράμματα κλείνουν μέσα τους
ολόκληρο τον υπνωτισμένο κόσμο;