Νυσταγμένη χειρονομία
αργά και λησμονώντας
σηκώνεται από το κρεβάτι
το πρωινό.
Λευκή ανάμνηση το φως
χρώματα λες και δεν υπήρξαν
σκέτο κι άγριο
λευκό.
Το παράθυρο σπασμένο απ’ την ομίχλη
ξημέρωσε κι είμαι πάλι
αναίμακτος γκρεμός.