Του είχανε πει πως
αν τα δάχτυλά του άγγιζαν
άλλα δάχτυλα
θα μάτωνε.
Έτσι μόνο έγνεφε,
ποτέ δεν ακούμπησε άνθρωπο.
Όποιος πλησίαζε πολύ
τον απόδιωχνε
φοβούμενος το αίμα.
Το παράπονό του,
η μοναξιά
πάντα του χαμογελούσε
σύντροφος αχώριστη, πιστή
η μόνη παρέα που απόδιωχνε
ενώ εκείνη επέμενε να στριφογυρίζει
στην ενδοχώρα του.
Περνούσαν τα χρόνια
όταν μια μέρα
αλλόφρων
από θλίψη, φόβο και θυμό
πετσοκόφτηκε
κι εκείνη μ’ έρωτα παράφορο
τον παντρεύτηκε.