Για ό,τι κάνω να μ’ επαινούν,
για ό,τι λέω να με θαυμάζουν,
για ό,τι προτείνω να μ’ επευφημούν,
για ό,τι προσφέρω να μ’ εγκωμιάζουν.

Να με θέλουν, να με λογαριάζουν, να με προτιμούν,
να με ξεχωρίζουν, να με δοξάζουν, να με υμνούν.

Και μέσα από δάφνες, θυμιατούς κι εμβλήματα
ν’ ακούω διθυράμβους,

να περπατώ, να χαιρετώ, να ζω μες στους θριάμβους.