Το πονεμένο βογκητό σου
εμπορεύονται
σε συρμάτινα παζάρια.
Την ανάσα σου ξεπουλούν
όσο- όσο,
και συ, ταπεινή κι ανήμπορη,
περιμένεις όπως και τότε
όπως και πάντα
από τούς ταπεινούς και τους ανήμπορους.
Γιατί αυτοί είναι ἡ σάρκα σου
Πατρίδα.

Καημένη Πατρίδα.
Ταπεινό κι ασήμαντο
χοχλάδι τής ακρογιαλιάς,
αναστενάζω
στο πήγαιν’ έλα
των μολυσμένων υδάτων.