Αναριγούν οι λέξεις µας, στιλπνές, χαρταετένιες.
Κάτω απ’ το Θολό της Ηχούς, του Μέλλοντος Αιώνος.
Γλευκός αµετουσίωτο, Νέκταρ Αθανασίας.
Γνέψιµο προς τους Κύκλωπες, φιλί στους Λαιστρυγόνες.
Οι Ουρανόποροι ψαλµωδοί, σκύβουν στις συμπληγάδες.
Τις αγκαλιάζουν, τις φιλούν, Αναριγούν οι λέξεις µας, στιλπνές, χαρταετένιες.
Κάτω απ’ το Θολό της Ηχούς, του Μέλλοντος Αιώνος.
Γλευκός αµετουσίωτο, Νέκταρ Αθανασίας.
Γνέψιμο προς τους Κύκλωπες, φιλί στους Λαιστρυγόνες.
Οι Ουρανόποροι ψαλµωδοί, σκύβουν στις συμπληγάδες.
Τις αγκαλιάζουν, τις φιλούν, κρεμάμενοι απ’ το Θόλο.
Στιλβώνουν µε τις Σιωπές, τις Ψαλτικές Βοές τους.
Με αμέθυστα γλωσσίσµατα, µεθυστικά λιβάνια.
Αναβαθµώνουν το Κενό, χερσώνουν τον Αιθέρα.
Φωτώνουν τα αρίφνητα, θανατερά σκοτάδια.
Ζαλώνονται τους αδελφούς, που αδύναµοι χωλαίνουν.
Σε Ανάβασιν Αλαργινή, στο Σούφι μεριασμένη.
Ακρόπατη, χιµαιρική, στης Κίµωλος τη Ράχη. απ’ το Θόλο.
Στιλβώνουν µε τις Σιωπές, τις Ψαλτικές Βοές τους.
Με αμέθυστα γλωσσίσµατα, μεθυστικάλιβάνια.
Αναβαθµώνουν το Κενό, χερσώνουν τον Αιθέρα.
Φωτώνουν τα αρίφνητα, θανατερά σκοτάδια.
Ζαλώνονται τους αδελφούς, που αδύναµοι χωλαίνουν.
Σε Ανάβασιν Αλαργινή, στο Σούφι μεριασμένη.
Ακρόπατη, χιµαιρική, στης Κίµωλος τη Ράχη.