Στην πόλη η νύχτα βαθαίνει με μέταλλα
σφαίρες φωτεινές που μπήγονται στην ψίχα της μνήμης
ο πλούτος της λεωφόρου αναστατώνεται
από φορτία θριαμβικά τροχιοδρόμων
πάνω στους ακάλυπτους κρυστάλλινο δόντι
ρεμβάζει η σελήνη
ψηφιακή με αμέτρητα είδωλα
πυρακτώνονται μουσικές φώτα τηλέφωνα
πανικόβλητα λόγια που απολογούνται.
Μόνο εγώ ξενυχτώ
άφωνος σαν την πέτρα
με μια φρικτή ανησυχία
για τα ζητήματα στην ύπαιθρο.