Στομφώδης ο λόγος, πεζός , τετριμμένος,
βαρύγδουπες φράσεις και τόποι κοινοί,
κι αυτός δοκησίσοφος και επηρμένος
στο βάθρο απτόητος χειρονομεί.
Στην αίθουσα πέφτει κι απλώνει η πλήξη,
οι λίγοι στις άκρες αποχωρούν,
οι άλλοι μετρούν τα λεπτά ως τη λήξη,
μουρμούρα και κόπωση, αδημονούν.
Τελειώνει ο λόγος, επευφημίες,
και σπεύδουν, στο βήμα να φτάσουν πολλοί,
χαμόγελα, έπαινοι και φλυαρίες,
λυμένα τα γόνατα του ομιλητή!
Συμβάσεις και ήθη, βωμοί κολακείας,
με άγραφους νόμους στημένοι θεσμοί,
σκοποί με θυμίαμα υποκρισίας,
μικρά και συμφέροντα κι υποταγή.