Ήταν ωραίος στις ιδέες,
οι συζητήσεις σοβαρές,
είχε λεπτές ευαισθησίες,
διαχυτικός στις αγκαλιές.
Όμως...
ο φίλος τα `χε μάθει όλα,
ατράνταχτη η σιγουριά,
έλεγε, διάβασε πληθώρα
βιβλία ψυχολογικά.
Έβρισκε σ’ όλα ερμηνείες,
προθέσεις διαφορετικές,
τον κυνηγούσαν υποψίες,
διύλιζε τις κριτικές.
Διέγραψε το Δημητράκη
που είχε μια καρδιά χρυσή,
ένα ωραίο σχήμα λόγου
το νόμισε για προσβολή.
Στην άκρη έκανε τη Μαίρη,
καλόβολη κι ευγενική,
κάποια ερώτηση αθώα
τη βρήκε κοροϊδευτική.
Και κάποια μέρα στην κουβέντα,
ξάφνου η έκρηξη οργής,
θεώρησε μια διαφωνία
απόπειρα επιβολής.
Μέσα στο λάθος του ο φίλος,
παγιδευμένος στο θυμό,
ξέχασε κάθε τι ωραίο
κι έσπρωξε φίλο καρδιακό.