Σε πακέτα από τσιγάρα
νούμερα αραδιάζω
και θυμάμαι τη φωνή μου
για ν’ αναστενάζω.

Μα αν στεναγμοί είχαν ρόδες
να τσουλάνε αράδα
τότε όλοι οι μετανάστες
θα `ταν στην Ελλάδα.

Άλλοι φταίνε που η μιζέρια
σ’ έριξε εδώ πέρα
στης ανάγκης τα σκοτάδια
να βρεις άσπρη μέρα.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
και που να ριζώσεις
μια ζωή είναι όλη κι όλη
και που να τη δώσεις.

Όπου ζεις εκεί πατρίς,
όποιος το `χει κάνει
σίγουρα δε θα `χει ζήσει
σε πατρίδα άλλη.

Μα αν θα πρέπει να διαλέξεις
μια απ’ τις δυο πατρίδες
προτιμάς τη δεύτερη
που σου δίνει ελπίδες.

Κι αν τις νύχτες δεν κοιμάσαι
και στριφογυρίζεις
είναι που λιγότερο
τα παιδιά σου ορίζεις.

Κι αν γυρίσεις στην πατρίδα
κάποτε μισός
ότι κέρδισες στα ξένα
θα στα φάει γιατρός.