Εσύ λοιπόν θα περπατάς σ’ ένα δάσος,
εγώ σαν λύκος θα σου στήσω καρτέρι
σ’ όλα τα βρωμικα κόλπα θα σε κάνω ξεφτέρι.

Ξέρω να κάνω το δικό σου το λάθος
να φταίω εγώ αν πρέπει κάποιος να φταίει,
όλοι είμαστε ένοχοι στο βάθος ο καθένας το ξέρει.

Εσύ ανέμελη πηγαίνεις στον δρόμο,
εγώ το χέρι μου στην μέση σου απλώνω.
Αφού κι οι δυο θα νικηθούμε απ’ τον χρόνο
τώρα ας χορτάσουμε ηδονή και πόνο.

Κάτω απ’ το δέρμα, κάτω απ’ τις μάσκες
δυο δικαστές, δυο δολοφόνοι
θα ξεκινάμε μαζί, θα τελειώνουμε μόνοι.

Δε θα διστάσω το σκοινί να τραβήξω
μέχρι να σπάσεις, μέχρι να σπάσω
δε θα λυπάμαι αν πονάς, δε θα φοβάμαι αν σε χάσω.

Εσύ ανέμελη πηγαίνεις στον δρόμο,
εγώ το χέρι μου στην μέση σου απλώνω.
Αφού κι οι δυο θα νικηθούμε απ’ τον χρόνο
τώρα ας χορτάσουμε ηδονή και πόνο.