Λες πως είναι πια αργά και όνειρα κενά
Με επιστρέφουν, τίποτα δε μένει πια
Αγάπη σαν κι αυτή κρυφή διαδρομή
Στον κόσμο της ψευτιάς και της υπερβολής
Μα σ’ όλα η καρδιά ματώνει κι απαντά
Δεν είναι λάθος ν’ αγαπάς αληθινά

Ο άλλος μου εαυτός που το `παίζε τρελός
Δεν είναι πια εδώ μα δε δικαιολογώ
Το λάθος μου πληρώνω κι ακόμα σ’ αγαπώ
Κι ακόμα σ’ αγαπώ

Λες πως είμαι παρελθόν και ζεις με το παρόν
Που σου υπαγορεύουν φίλοι και γνωστοί
Και μένεις σιωπηλή, ραγίζεις σαν γυαλί
Στο κέντρο της σκηνής κι αυλαία πέφτει εκεί
Μα σ’ όλα η καρδιά ματώνει κι απαντά
Δεν είναι λάθος ν’ αγαπάς αληθινά...