Κι απόψε θα ξημερωθώ,
μέσ’ στα δάκρυά μου πάλι θα πνιγώ,
μέσ’ στα δάκρυά μου πάλι θα πνιγώ,
κοντά μου έλα, μην αργείς
ζωντανό αν θέλεις να με ξαναβρεις.

Πες μου τι σου έκανα
και μ’ έχεις δικασμένο,
μέσ’ στα μαύρα δάκρυα
μακριά σου να πεθαίνω,
ωχ, μακριά σου να πεθαίνω.

Για `μάς κυλούσε η ζωή
σαν γλυκό τραγούδι βράδυ και πρωί,
σαν γλυκό τραγούδι βράδυ και πρωί,
ώσπου μια σκοτεινή βραδιά,
βρήκα ρημαγμένη κι άδεια τη φωλιά.

Πες μου τι σου έκανα
και μ’ έχεις δικασμένο,
μέσ’ στα μαύρα δάκρυα
μακριά σου να πεθαίνω,
ωχ, μακριά σου να πεθαίνω.

Κι απόψε θα ξημερωθώ,
μέσ’ στα δάκρυά μου πάλι θα πνιγώ,
μέσ’ στα δάκρυά μου πάλι θα πνιγώ
κι ένα θλιμμένο δειλινό,
θα σου πούν’ οι φίλοι ότι πια δεν ζω.

Πες μου τι σου έκανα
και μ’ έχεις δικασμένο,
μέσ’ στα μαύρα δάκρυα
μακριά σου να πεθαίνω,
ωχ, μακριά σου να πεθαίνω.