Ο πόλεμος αρχίζει,
στρατιώτη, γύρνα πίσω,
με ήλιο να σού ντύσω
και γαζίες τους σταθμούς.

Τι θες την ξιφολόγχη;
Όχι, και πάλι όχι,
αυτή εδώ η κόγχη
δεν αντέχει άλλη φωτιά,
δεν αντέχει άλλη φωτιά.

Ο πόλεμος αρχίζει,
στρατιώτη, γύρνα πίσω,
γαμπρό να σε στολίσω,
με γαρδένιες στα μαλλιά.

Τι θες την ξιφολόγχη;
Όχι, καρδιά μου, όχι,
αυτή εδώ η κόγχη
δεν αντέχει άλλους καημούς,
δεν αντέχει άλλους καημούς.

Δεν είναι πανηγύρι,
παιδί μου, και σεργιάνι
και γέμισες τα κράνη
κόκκινα απ’ τους αγρούς.

Τι θες την ξιφολόγχη;
Όχι, για πάντα, όχι,
αυτή εδώ η κόγχη
δεν αντέχει άλλους νεκρούς,
δεν αντέχει άλλους νεκρούς.