Στα δυο σου τα χέρια κρατάς τη ζωή μου
ποτέ μη μ’ αφήσεις μονάχο καλή μου.
Πως τρέμει η ψυχή μου, πως τρέμει η καρδιά μου
ποτέ μη σε χάσω αγάπη γλυκιά μου.

Ποτέ μη μου δώσεις ποτέ
του χωρισμού το ποτήρι το πικρό.
Ποτέ μη μου δώσεις ποτέ
τέτοιο φαρμάκι να πιω.

Στον ύπνο μου είδα πως πήγες μακριά μου
τα στήθια μου ανοίξαν και βγήκε η καρδιά μου.
Και πήρε τους δρόμους και πήρε τις στράτες
ρωτώντας για σένα γνωστούς και διαβάτες.

Ποτέ μη μου δώσεις ποτέ
του χωρισμού το ποτήρι το πικρό.
Ποτέ μη μου δώσεις ποτέ
τέτοιο φαρμάκι να πιω.