Πιάνω πάλι το στιλό
ψάχνω νόημα να βρω στις κρύες λέξεις.
Αυτές που χάνονται βαθιά μες στον καπνό,
αυτές που δεν μπορείς ν’ αντέξεις.

Τριγύρω όνειρα χαμένα,
τριγύρω σχέσεις που δεν αντέξαν στον καιρό.
Μα σαν τρελός ψάχνω τα χείλη σου απεγνωσμένα
να ψιθυρίσουνε ξανά το σ’ αγαπώ.

Τι θα `ταν ο κόσμος χωρίς την αγάπη,
τι θα `τανε.
Θα `ταν κλάμα δίχως δάκρυ
μια θάλασσα γεμάτη μ’ ενοχές.

Πιάνω πάλι το στιλό
μα το μελάνι του δε φτάνει να μιλήσω.
Για να σου πω ψυχή μου πόσο σ’ αγαπώ
και τα γλυκά σου χείλη πάλι να φιλήσω.

Τι θα `ταν ο κόσμος χωρίς την αγάπη,
τι θα `τανε.
Θα `ταν δρόμος δίχως άκρη
μια θάλασσα γεμάτη μ’ ενοχές.