Με ένα κόμπο στο λαιμό οι μέρες μου περνάνε
αφού εσύ δεν είσαι πια εδώ.
Με ένα κόμπο στο λαιμό τα βράδια δεν κυλάνε
οι σκέψεις με πονάνε, μακριά σου αιμορραγώ.

Τώρα το ξέρω πως πια δεν μ’ αγαπάς
τα όνειρα σκορπάς που έκανα για μας.
Τώρα το ξέρω και θεέ μου προσπαθώ
να πείσω την καρδιά να μην πονάει πια.

Ένα ατέλειωτο κενό χαράζει τη ζωή μου
ανάσα και πνοή μου τα πήρες όλα εσύ.
Ένα ατέλειωτο κενό στοιχειώνει τα όνειρα μου
μου λείπεις έρωτα μου κι έχω τρελαθεί.

Τώρα το ξέρω πως πια δεν μ’ αγαπάς
τα όνειρα σκορπάς που έκανα για μας.
Τώρα το ξέρω και θεέ μου προσπαθώ
να πείσω την καρδιά να μην πονάει πια.
Τώρα το ξέρω.