Στεκόταν ακίνητη μέσα στο κρύο
στα μαύρα ντυμένη και μου `λεγε αντίο
στην πλατεία Αριστοτέλους την είδα θυμάμαι
έφυγε τώρα πια και δεν κοιμάμαι

Και τι να κάνω, αφού έτσι ήτανε να γίνει
και τι να κάνω, απ’ το μυαλό δε λέει να φύγει

Και έτσι είδα τη ζωή μου ν’ αλλάζει
στα μαύρα της μάτια λευκή αυτή να μοιάζει
μα τώρα στην ψυχή μου έχει κρύο
όπως τη νύχτα, που μου `πε αντίο

Και τι να κάνω, αφού έτσι ήτανε να γίνει
και τι να κάνω, απ’ το μυαλό δε λέει να φύγει