Της Κυριακής τα δειλινά
κάποια τραγούδια μακρινά,
γεμίζουν τον αγέρα.

Σε κάποιες στέγες των σπιτιών
σκαλώνουν λίγο και μετά,
φεύγουν και πάλι πέρα.

Και έτσι στο έρημο στενό
νιώθω πως πιο πολύ πονώ
της Κυριακής το δειλινό.

Τα δειλινά την Κυριακή
έχω μια ελπίδα μυστική,
κρυφά να σ΄ανταμώσω.

Σε κάποια πορτα ενός σπιτιού
σαν μια σκιά περαστική,
πώς πέρασες να νιώσω.

Κι έτσι στο έρημο στενό
γίνεται ξάφνου φωτεινό
της Κυριακής το δειλινό...