Μες τη δίνη του νου σου συννεφιά και μαγεία
μία λέξη κομμάτια στα σκαλιά συνοδεία
σ’ αγαπάω και γράφω μα το έχω απορία
αν ακόμη υπάρχουν έρωτες με ουσία
Μαγεμένο φεγγάρι να μη βγαίνεις μονάχο
στην ανάγκη η αγάπη θα φανεί πιο μεγάλη
σε λιμάνι θα μένει πεταλίδες σε βράχο
η ανάσα θα καίει σε απρόσμενη πάλη

Θα με θέλεις για όσο, θα σε θέλω για πάντα
θα πεθαίνω για σένα, θα πεθαίνω για σένα

Μες τη θάλασσα είμαι μες το κύμα βουλιάζω
στο καράβι μας μείνε στη στεριά δεν τη βγάζω
όπου είσαι χαράζει
Μια αγκαλιά, μια φράση, μια αυθόρμητη λέξη
θα περνά θα ταράζει τα νερά και τη σκέψη
«σ’ αγαπάω μη σε νοιάζει»

Μη σε νοιάζει καρδιά μου θα γυρνώ στ’ όνειρο σου
σαν ανάμνηση άλλη που περνά απ’ το μυαλό σου
σε φωτιά από τσιγάρο, σε σκανδάλη σαν σφαίρα
θα περνάω σαν φάρος από μέθη και τρέλα
Αλυσίδα θα βάλω στην καρδιά μου από αίμα
στάζει πάντα μακριά σου μέσα σε κάθε βλέμμα
δε με φέραν κοντά σου αεροπλάνα και τρένα
οδηγώ να σε φτάσω κι όλο σπάω τα φρένα

Θα με θέλεις για όσο, θα σε θέλω για πάντα
θα πεθαίνω για σένα, θα πεθαίνω για σένα

Μες τη θάλασσα είμαι μες το κύμα βουλιάζω
στο καράβι μας μείνε στη στεριά δεν τη βγάζω
όπου είσαι χαράζει
Μια αγκαλιά, μια φράση, μια αυθόρμητη λέξη
θα περνά θα ταράζει τα νερά και τη σκέψη
«σ’ αγαπάω μη σε νοιάζει»

Θα με θέλεις για όσο, θα σε θέλω για πάντα
θα πεθαίνω για σένα, θα πεθαίνω για σένα