Είδα τη μέρα σαν έναν καταράχτη χρυσά νομίσματα

ξεπληρώνοντας κάθε αυγή

όλα τα προαιώνια χρέη,

είδα τη νύχτα σα μια ζάχαρη από πεφτάστερα

να πέφτει μες στο γάλα των παιδιών.

Είδα τη ζωή και το θάνατο να ρίχνονται στα ζάρια

στο απερίγραπτο παιχνίδι της αιωνιότητας.

Και πάντα ο νικητής ήμουν εγώ.

Εγώ που όλα τα γνώρισα

και τ’ αγάπησα όλα.

Εγώ που θα ζήσω

και θα πεθάνω.