Μου είπαν δε θα ξανάρθεις, πως πρέπει να ξεχάσω
να μην υπάρχεις πουθενά και να σε ξεπεράσω
όμως περίμενα να `ρθεις όπως την πρώτη μας στιγμή.

Αχ να `ξερες πόσο, μου έλειψες τόσο
που δεν υπάρχεις αγάπη να σου δώσω,
πως μου ζητάς αυτό που νιώθω να προδώσω
θα μείνω εδώ να πολεμήσω να ματώσω.
Ακόμα λείπεις και πονάω, σε ζητάω
σε μια παλιά φωτογραφία σου μιλάω
δεν είσαι εδώ μα τη μορφή σου δεν ξεχνάω
και πιο πολύ από ποτέ θα σ’ αγαπάω.

Πιο πολύ από ποτέ αγάπη μου χαμένη
πιο πολύ από ποτέ η καρδιά μου πληγωμένη.
Όσες φορές κι ξαναρθείς θα είμαι εδώ για σένα
όλες οι θάλασσες μαζί να σε γυρνούν σε μένα.

Μου είπαν κάθε μας φιλί πως πρέπει να διαγράψω
όμως δεν μπόρεσα στιγμή την γνώμη μου να αλλάξω
έλα και σβήσε τη φωτιά που καίει μέσα μου βαθιά.

Όσο περνάει ο χρόνος λένε θα περάσει
όλοι μου λένε μπόρα είναι θα κοπάσει
έτσι είναι ο έρωτας θα ξεθωριάσει
μα εσένα ακόμα η καρδιά να σε ξεχάσει.
Οι μέρες γίναν μήνες και οι μήνες χρόνια
δεν ξεθυμαίνει η μυρωδιά σαν τα σεντόνια
δυο ψυχές, μια ανάσα, ένα σώμα
εσύ έχεις φύγει, μα εγώ θυμάμαι ακόμα.

Πιο πολύ από ποτέ αγάπη μου χαμένη
πιο πολύ από ποτέ η καρδιά μου πληγωμένη.
Όσες φορές κι ξαναρθείς θα είμαι εδώ για σένα
όλες οι θάλασσες μαζί να σε γυρνούν σε μένα.

Πιο πολύ από ποτέ
η καρδιά μου πονάει μα σ’ αγαπάει.
Πιο πολύ από ποτέ
ότι κι αν κάνω πάντα πίσω με γυρνάει.

Όσα μου έταξες τα χρόνια τα χαμένα
όταν γυρίσεις θα τα ζήσουμε ένα ένα
όλες οι θάλασσες μαζί να σε γυρνούν σε μένα.