Σκοτεινιασμένος ουρανός είμαι από αγάπη ορφανός
κι απόψε ξημερώνουμε χωρίς καμιά ελπίδα
στην πικραμένη ζωή, κανένα φως δεν είδα.

Σκοτεινιασμένος ουρανός,
είμαι από αγάπη ορφανός.

Και εσύ που είχες ορκιστεί πως θα μου έμενες πιστή
μια μέρα με εγκατέλειψες, αχ, μαύρη συμφορά μου,
βρόντα κι αστράφτει όλη η γη, από τα δάκρυα μου.

Σκοτεινιασμένος ουρανός,
είμαι από αγάπη ορφανός.

Συννεφιασμένα τα βουνά γιατί η καρδούλα μου πονά
με αυτή την εγκατάλειψη φωτιά μου ‘χεις ανάψει,
και αυτή η ιδία η φωτιά, θα πέσει να σε κάψει.

Σκοτεινιασμένα τα βουνά,
γιατί η καρδούλα μου πονά.