'Ωρα σελήνης
απωθημένου κι άστατου βίου
ώρα του λύκου
και του ενοίκου φρενοκομείου
Στρωμένοι οι δρόμοι
με υποσχέσεις που δεν κρατάνε
Ψηλά τακούνια
τη μοναξιά μου ακολουθάνε

ΡΕΦΡΕΝ
Ωρα σελήνης, ώρα σελήνης
όποια και νά΄σαι κερνάω ο,τι πίνεις
την αγκαλιά μου ανοίγω απόψε να μπεις
μα μονάχα μη μ'ανακρίνεις
Ώρα σελήνης
κι είναι φωτιά το φιλί που μου δίνεις
μια νύχτα θέλω κι εγώ ν' αφεθώ
δε ζητώ αγάπη να γίνεις
μια νύχτα μόνο να μείνεις εδώ
για το αύριο δε σε ρωτώ.

Ώρα σελήνης
βγαίνουν τα πάθη περιπολία
σ΄όλα τα στέκια, στις λεωφόρους και την πλατεία
θολό το βλέμμα
και με την άκρη έχει σταμπάρει
χείλη βαμμένα
φιλί και δάκρυ στο μαξιλάρι

ΡΕΦΡΕΝ
Το ίδιο