Η ζωή μου πάνω σε πεντάγραμμο
να κοιτάζει μόνο μαυρισμένες νότες.
Μουσική που μου βγαίνει με παράπονο
αφού έκλεισες για μένα όλες τις πόρτες.

Στο άγγιγμα σου κρύο και απόγνωση
μου μιλάς και νιώθω πως δε σε γνωρίζω.
Τώρα νιώθω πλέον, το ‘χω πάρει απόφαση
το δικό μου μέλλον μόνη θα ορίζω.

Μα δεν μ' αγαπάς, δεν με νοιάζεσαι
δεν μ' αγαπάς, δεν με χρειάζεσαι.
Κι αφού είπαμε κι οι δυο από ένα γεια σου
στα χαρίζω, πάρτα, καν’ τα όλα δικά σου.
Το απέδειξες στη συμπεριφορά σου
δεν μ' αγαπάς.

Κι αφού ήρθε η στιγμή που χωριστήκαμε
από εκείνη τη βραδιά με ένα αντίο,
η επόμενη συνάντηση μας ήτανε
να σε δω σ’ ένα ψυχρό νοσοκομείο.

Πως μου το ‘κανες αυτό, πες μου πως μπόρεσες
δεν κατάλαβες τι ήσουνα για μένα.
Τον πιο εύκολο το δρόμο πάλι διάλεξες
για να βάλεις στη ζωή σου ένα τέρμα.

Μα δεν μ' αγαπάς, δεν με νοιάζεσαι
δεν μ' αγαπάς, δεν με χρειάζεσαι.
Κι αφού είπαμε κι οι δυο από ένα γεια σου
στα χαρίζω, πάρτα, καν’ τα όλα δικά σου.
Το απέδειξες στη συμπεριφορά σου
δεν μ' αγαπάς.